रुकुम : सुत्केरी श्रीमतीको जिब्रोलगायत अन्य अङ्ग काटेर हत्या गर्ने विजयश्वरी–९ अमलाटाकुराका छविलाल बुढालाई प्रहरीले पक्रेको छ।

बाइस दिनकी सुत्केरी १९ वर्षीया बालिका घर्तीलाई घरेलु हतियार प्रयोग गरी बीभत्स हत्या गर्ने २४ वर्षीय बुढालाई इलाका प्रहरी कार्यालय चौरजहारीले पक्रेको हो ।


यही असार २१ गते राति घरेलु हतियार प्रयोग गरी श्रीमतीको हत्या गरेका बुढालाई आज जिल्ला झिकाइएको रुकुमका निमित्त प्रहरी प्रमुख, प्रहरी निरीक्षक पुरनबहादुर क्षेत्रीले जानकारी दिनुभयो ।

जिब्रो काटिएकी, अनुहार, टाउकोलगायत शरीरका अन्य ठाउँमा गम्भीर चोट लागेकी बालिकाको उपचारका निम्ति अस्पताल लाने क्रममा बाटोमै मृत्यु भएको प्रहरीले जनाएको छ ।

श्रीमतीको मृत्युपछि फरार रहेका छविलाललाई तीन दिनपछि स्थानीयवासीको सुराकमा पक्राउ गरिएको हो । रासस
annapurnapost.com

असार २५ शुक्रबार
रुकुम, सुत्केरी श्रीमतीको जिब्रोलगायत अन्य अङ्ग काटेर हत्या गर्ने विजयश्वरी–९ अमलाटाकुराका छविलाल बुढालाई प्रहरीले पक्रेको छ ।

बाइस दिनकी सुत्केरी १९ वर्षीया बालिका घर्तीलाई घरेलु हतियार प्रयोग गरी बीभत्स हत्या गर्ने २४ वर्षीय बुढालाई इलाका प्रहरी कार्यालय चौरजहारीले पक्रेको हो ।

यही असार २१ गते राति घरेलु हतियार प्रयोग गरी श्रीमतीको हत्या गरेका बुढालाई आज जिल्ला झिकाइएको रुकुमका निमित्त प्रहरी प्रमुख, प्रहरी निरीक्षक पुरनबहादुर क्षेत्रीले जानकारी दिनुभयो ।

जिब्रो काटिएकी, अनुहार, टाउकोलगायत शरीरका अन्य ठाउँमा गम्भीर चोट लागेकी बालिकाको उपचारका निम्ति अस्पताल लाने क्रममा बाटोमै मृत्यु भएको प्रहरीले जनाएको छ ।

श्रीमतीको मृत्युपछि फरार रहेका छविलाललाई तीन दिनपछि स्थानीयवासीको सुराकमा पक्राउ गरिएको हो ।


भिडियो हेर्न तल क्लिक गर्नुहोस :

२५ असार, काठमाडौं ।  नेपाल प्रहरीका प्रमुख प्रहरी महानिरीक्षक उपेन्द्रकान्त अर्यालका छोरा डाक्टर आयुष अर्यालविरुद्ध आफ्नै साथीको हत्या गरेको आरोप लागेको छ ।
आजको आर्थिक राष्ट्रिय दैनिकमा खबर छ गत शनिबार साँझ साढे ९ बजे पोखरास्थित मणिपाल अस्पतालदेखि २ सय मिटरर नजिकैको एक घरको तेस्रो तल्लाबाट खसेर अस्पतालमा इन्ट  गरिरहेका डाक्टर अभिनेष ठाकुरको रहस्यमय मृत्यु भएपछि उक्त घटना बाहिर आएको हो ।
कास्की प्रहरीले सकेसम्म घटना बाहिर ल्याउन चाहेको छैन् ।
मृतकका पिता स्वास्थ्थ मन्त्रालयको अनुगमन महाशाखा प्रमुख सहसचिव डाक्टर गरिबदास ठाकुरले आफ्नो छोराको हत्या
अर्यालका छोरा र उनका साथी प्रतिशा प्रधानको मिलेमतोमा भएको भन्दै किटानी जाहेरी दिएपछि कास्की प्रहरी अप्ठ्यारोमा परेको छ ।www.ratopati.com

भिडियो हेर्न तल क्लिक गर्नुहोस :

काठमाडौं ।


वैदेशिक रोजगारीका लागि दुबई गएका सङ्खुवासभाका अनिस खालिङ राई मृत्युदण्डबाट बँचेर नेपाल आएका छन् । उनको कारुणिक कथा उनै शब्दमा–
वैदेशिक रोजगारको सिलसिलामा म यूएई गएँ, २०६८ माघमा । जाँदा नै खर्च धेरै भो१ लाख २० हजार रुपैयाँ । आफन्तले कम्पनीमा काम गर्ने हो भनेर भनेका थिए । उता पुगेपछि भेडीगोठमा पुगें । अहिले कम्पनीमा काम गर्ने भिसा ‘चेन्ज’ गर्न मिलेन, पछि गरौंला भनेपछि भेडीगोठ गएँ । म सुरुदेखि नै ठगिएँ, पैसा पनि त्यत्रो तिर्नुपर्‍यो ।
भेडीगोठ मरुभूमिमा थियो । यो यूएईका एक शेखको हो, उनको नाम, ठेगाना थाहा भएन । अल एइन भन्ने ठाउँको त्यो भेडीगोठमा हाम्रै गाउँका एक जना र एक बंगाली कामदार पनि थिए । बजारबाट सामान ल्याएर खाइन्थ्यो । कहिलेकाहीँ एक पाकिस्तानी ड्राइभरले ल्याइदिन्थे । उनीसँग दुईरतीन पटक भेट भइसकेको थियो ।
एक दिन म पनि उनीसँग बजार गएँ र सामान लिएर भेडीगोठ आयौं । ती पाकिस्तानी ड्राइभरले सामान झारे र मलाई कुदाएर मरुभूमि लागे । रातको ८ बजेको थियो होला । उनले अरूलाई पनि फोन गरेर बोलाउन थाले । मलाई डर लाग्यो ।
उनले दुर्व्यवहार समलिंगी यौन हिंसा गर्न थालेपछि मलाई मन परेन र प्रतिकार गरें ।  जबर्जस्ती गर्न खोज्दा साहस र आँट देखाएर लडेंं । उसले हान्दा मैले पनि हान्थें । बेस्सरी लडाइँ भो । ऊ भुईंमा ढलेपछि म भागें ।
मरुभूमिबाट अलि पर राजमार्ग थियो । दौडिँदै त्यहाँसम्म पुगें र गाडी चढेर भेडीगोठ आएँ । भोलिपल्ट त्यहीबेला पुलिस आएर मलाई पक्रेर लग्यो । बल्ल पो ऊ मरेको थाहा भो । मर्‍यो होला भन्ने लागेको थिएन । अस्पतालमा मर्‍यो वा मरुभूमिमै, मैले थाहा पाइन ।

प्रहरीले मलाई के९के भएको प्रत्यक्ष र प्राक्टिकल गरेर देखाऊ भने । मैले सबै बताइदिएँ । काम गर्न गएको ६ महिना पुगेको थियो । अनाहकमा जेल परें । मलाई त्यहाँको भाषा पनि आउँदैनथ्यो । जेल परेको दुई महिना त कतै कुरा गर्न पनि पाइन । पछि नेपाली दूतावास, घर परिवार र अरू नेपालीसँग पनि कुरा भयो ।
सबैभन्दा डर त्यतिबेला लाग्यो, जब मलाई उसको हत्याको आरोपमा मृत्युदण्ड दिइने भनियो । अदालतमा अरबीमा घोषणा गर्दा केही बुझेको थिइनँ । पछि निवेदन दिएर के हो भन्ने स्पष्ट पारिदिन भनेपछि पो मृत्युदण्ड दिइएको रहेछ भन्ने थाहा भो । छाँगाबाट खसे जस्तै भएँ ।

अब बाँचिने भएन भन्ने लाग्यो । मेरै जस्ता समस्या अरूका पनि छन् । कोही त ३०, ३५ वर्षसम्म जेल परेका छन् । देशविदेशबाट धेरैको सहयोगले म बाँचें । पाकिस्तानीको परिवारलाई ८१ लाख रुपैयाँ ब्लडमनी तिर्नुपथ्र्यो । त्यो रकम नेपालबाट गयो तर त्यहाँ पैसा अरू कसैले तिरिदिएछ । त्यत्रो रकम कसले तिर्‍यो, मलाई थाहा छैन ।
जे होस् म बुधबार जेलबाट दुबई विमानस्थल र त्यहाँबाट नेपाल आएँ । अहिले पनि कताकता डर लाग्छ, म उतै छु भन्ने । तर, होइन म नेपालमा छु । अब ढुक्क भएको छु । यहाँ श्रीमती, छोरी र आफन्त, सहयोगीलाई भनें । छोरी म गएको एक महिनापछि जन्मेकी हुन्, अहिले साथमा हुँदा खुसी छु ।
आमा गाउँमै हुनुहुन्छ, बुवा सिक्किममा । एक दाइ र विवाह भइसकेकी एक बहिनी छन् । जे जस्तो दुस्ख भए पनि यहीँ गरेर खान्छु । म जस्तै परदेशमा कति निर्दोष छन्, तिनलाई कसरी सहयोग गर्न सकिन्छ भन्नेतिर लाग्छु । मलाई सहयोग गर्नेहरूलाई सहयोग गर्छु ।

नयाँ जिन्दगी पाएर आएको छु । २ वर्ष ९ महिना १८ दिन जेल बिताएर फर्किएँ ।  जिन्दगी सपनाजस्तो लागिरहेको छ । अब म मातृभूमि र आमालाई छाडेर विदेश जान्नँ उनी आमाको सम्झना गर्दै रोए ० । आमा अब म कतै जान्न । रुँदारुदै भने साग र सिस्नु खाएको बेस, आनन्दी मनले ।’ मेरो जीवनमा पनि यही लागू हुन्छ ।

यूएईबाट बुधबार फर्केका २५ वर्षीय राईले पत्रकार भेट र कान्तिपुर संवाददाता दिनेश रेग्मीसँग गरेको कुराकानीमा आधारित । उनलाई दुबई अदालतले मृत्युदण्डको फैसला सुनाएको थियो । सङ्खुवासभाका अनिस खालिङ राई मृत्युदण्डबाट बँचेर बुधबार नेपाल आएका छन् । कान्तिपुरमा समाचार छ । भिडियो हेर्न तलको बाकस थिच्नुहोस

२५ असार, काठमाडौ ।

चालू आर्थिक वर्षमा राष्ट्रपति, प्रधानमन्त्रीदेखि मन्त्रीहरुले सरकारी खर्चमा विदेश भ्रमण गरेका छन् । उनीहरु अन्तर्राष्ट्रिय सम्मेलन, निमन्त्रणा, सेमिनार लगायतमा विदेश भ्रमण गएका हुन् ।

भ्रमण खर्च भुक्तानीका लागि अर्थमन्त्रालयले विभिन्न मन्त्रालयलाई निकासा दिएको छ । गत साउनबाट जेठसम्म प्राप्त भएको खर्चको भुक्तानी गर्न निकासा दिइएको अर्थ मन्त्रालयले जनाएको छ ।

सरकारी भ्रमण खर्च नियमावलीले स्वीकृत गराएर भ्रमणमा गएका पदाधिकारी र कर्मचारीले मात्रै भत्ता पाउने ब्यवस्था गरेको छ ।


राष्ट्रपति, उपराष्ट्रपति, प्रधानमन्त्री, मन्त्री तथा कर्मचारीले सरकारी कामको सिलसिलामा विदेश भ्रमणमा जाँदा दैनिक भत्ता, भ्रमण खर्च, पकेट खर्च, टोली नेता भत्ता तथा भैपरी आउने खर्च लगायतका सुविधा पाउने ब्यवस्था छ ।

राष्ट्रपति, उपराष्ट्रपति, प्रधानमन्त्री र मन्त्रीले बिजनेस क्लवासको हवाई टिकटको खर्च पाउने ब्यवस्था नियमावलीमा छ । उनीहरुलाई अति विशिष्ट तहमा राखिएको छ । उनीहरुले दुई सय अमेरिकी डलर दैनिक भ्रमण भत्ता पाउँछन् । आजको नयाँ पत्रिकामा खबर छ ।

भ्रमण टोलीमा रहेका सदस्यले पनि हवाई टिकट, दैनिक भ्रमण खर्च पाउने व्यवस्था नियमावलीमा छ । अन्तर्राष्ट्रिय सम्मेलन, सेमिनार, समारोह, निमन्त्रणा, तालिम, वार्ता वा बैठकमा जाँदा कुनै मित्रराष्ट्र वा अन्तर्राष्ट्रिय संस्थाको तर्फबाट खान–बस्नको प्रबन्ध भई पकेट खर्चबापत रकम दिने व्यवस्था नभएमा पकेट खर्चबापत दैनिक २५ डलर दिने व्यवस्था छ । विशिष्ट तह वा सोभन्दा माथिका पदाधिकारी भए होटेल खर्चको अलग्गै बिल पेस गर्न सक्ने व्यवस्था छ ।nepaliheadlines.com

२५ असार, काठमाडौं ।
सुन व्यापारीले २४ क्यारेट भन्दै महँगो मूल्यमा बेच्ने सुनमा मिसावट हुने गरेको फेलापरेको छ।

उपभोक्ता ठग्ने यस्ता व्यापारीलाई वाणिज्य तथा आपूर्ति विभागले भने कुनै कारबाही नगरी उन्मुक्ति दिएको छ।

व्यापारीले सुनमा चाँदी र चाँदीमा क्याडमियमजस्ता घातक पदार्थ मिसावट गर्दै आएको रहस्य सार्वजनिक भएको हो।

नेपाल गुणस्तर तथा नापतौल विभागको प्रयोगशालाले परीक्षण गर्दा यस्तो मिसावट पत्ता लागेको हो। तर वाणिज्य विभागले नापतौल विभागले सुनको परीक्षण गरेर दिएको ‘कैफियत’ सम्बन्धी प्रतिवेदनसमेत लामो समयसम्म लुकाएर राखेको छ।

वाणिज्य विभागका हालका अनुगमन अधिकृत तथा निर्देशक हरिप्रसाद बेलबासेको नेतृत्वमा २०७० पुस ८ गते राजधानीका पाँचवटा सुन पसलमा अनुगमन गरिएको थियो।

अनुगमन भएको दुई वर्ष ६ महिना बितिसक्दा पनि विभागले दोषी भनिएका कुनै पनि व्यापारीमाथि कारबाही गरेको छैन । बेलबासे त्यसबेला पनि अनुगमन प्रमुखका रूपमा विभागमा कार्यरत थिए।

गुणस्तर तथा नापतौल विभागका महानिर्देशक विश्वबाबु पुडासैनीले अनुगमनपछि वाणिज्य विभागले गहनाका नमुना परीक्षणका लागि पठाएको स्वीकार गरे।

उनले परीक्षण गर्दा सुनमा मिसावट भेटिएकाले आवश्यक कारबाही गर्न वाणिज्य विभागलाई पत्राचार गरिएको जानकारी दिए। ‘हाम्रो प्रयोगशालाले परीक्षणपछि सुन र चाँदीका गहनामा कैफियत भेटेको थियो।

कारबाही गर्ने अधिकार हामीलाई नभएकाले उपभोक्ता हित संरक्षण ऐनअन्तर्गत कारबाही गर्न तत्कालै वाणिज्य विभागलाई पत्राचार गरिएको थियो’, पुडासैनीले बिहीबार भने, ‘तिवेदनका आधारमा उपभोक्ता ठग्ने व्यापारीलाई कारबाही गर्नुपर्ने थियो तर कारबाही नभएको सुन्दा आश्‍चर्य लाग्यो।’ आजको अन्नपूर्ण पोस्टमा खबर छ ।nepaliheadlines.com

काठमाडौँ, २४ असार । नेपालमा विहीबार पनि भूकम्पको धक्का महसुस गरिएको छ ।
आज साँझ ५ बजेर ५९ मिनेट जाँदा सिन्धुपाल्चोकको भोटेनाम्लाङ र पाङ्फुङबीच केन्द्रबिन्दु भएको ४.४ रिक्टर स्केलको धक्का महसुस गरिएको हो ।
खानी तथा भूगर्भ विभाग राष्ट्रिय भूकम्प मापन केन्द्रका अनुसार वैशाख १२ को ‘गोरखा भूकम्प’पछि आजसम्म ४ रिक्टर स्केल र त्यसमाथिका ३५१ परकम्प गएका छन् ।
dainiknepal.com

२४ असार, काठमाडौं ।

नेपालमा एसिड आक्रमणका घटना धेरै त भएका छैनन् तर गत फागुन महिनामा काठमाडौंमा भएको घटनापछि नेपालमा पनि एसिड आक्रमणको त्रास बढेको छ । ट्यूसन पढ्न गएका २ युवती एक युवकको एसिड आक्रणमा परेका थिए ।

नेपालमा एसिड आक्रमणको विषयमा जनचेतना जगाउने उद्देश्यले एक म्यूजिक भिडियो सार्वजनिक भएको छ । भिडियोमा नेपाली सिने क्षेत्रकी चर्चित अभिनेत्री केकी अधिकारीले अभिनय गरेकी छिन् ।



हिँजो (बुधबार) युट्युबमार्फत सार्वजनिक गरिएको भिडियोमा युवकले केकीको अनुहारमा एसिड हानेको देखाइएको छ ।

एक जनाको मृत्यु, १० यात्रु घाइते
नुवाकोट : नुवाकोटस्थित पासाङल्हामु मार्गमा गुडिरहेको बसलाई सडक माथिबाट पहिरोसँगै झरेको ढुंगाले पुर्दा त्यसमा सवार एक जनाको मृत्यु भएको छ । घटनामा १० जना घाइते भएका छन् ।

किमताङबाट यात्रुसहित सदरमुकाम विदुर हुँदै काठमाडौ जाँदै गरेको बा१ख २८४१ नम्बरको यात्रु बस पासाङल्हामु मार्गको त्रिशूली–काठमाडौ सडकखण्डस्थित ३४ किलोमा बिहीबार अपरान्ह ढुंगाले थिच्दा एकजनाको घटनास्थलमै मृत्यु भएको स्थानीयबासीले जनाएका छन् ।

जिल्ला प्रहरी कार्यालय नुवाकोटले भने मृत्युको पुष्टि गरेको छैन । स्थानीयबासी र प्रहरीले किचिएको बसवाट चार जना घाइते यात्रुलाई निकालेका छन् । ककनी–१ मा रहेको घटनास्थलमै नाम नखुलेका एक यात्रुको मृत्यु भएको स्थानीयवासीले बताएका छन् ।

घाइतेहरुलाई उपचारको लागि स्थानीय स्वास्थ्य संस्था तथा काठमाडौँतर्फ लगिएको उद्धारमा संलग्न प्रहरी निरीक्षक जयराज वन्तले जानकारी दिए । सो बसमा ४० जना यात्रु सवार थिए ।

‘बसभित्र अझै यात्रुहरु थिचिएर चिच्याइरहेका छन्’, प्रहरी निरीक्षकभ जयराज वन्तले भने, ‘हामीले निकाल्ने प्रयास जारी राखेका छौं ।’ बसलाई क्रेनले काटेर उद्धार गर्नुपर्ने भएको छ ।
www.annapurnapost.com

एजेन्सी ।

एका एक कुनै देशको नक्शा नै मेटिने खतरा भयो भने के गर्ने? यहाँ कुनै देशमा भएको सैन्य आक्रमणको कुरा गरिएको छैन । खासमा यो मुद्धा जलवायु परिवर्तनसँग सम्बन्धित छ ।

संसारको सबैभन्दा सानो देश ताबालु जलवायु परिवर्तनबाट सदाका लागि लोप हुने चरणमा पुगेको छ । यो देश अव समुन्द्रमा डुब्ने तयारीमा छ । यी कारण तवालुका प्रधानमन्त्री एनेल स्पोआगले युरोपेली देशहरुलाई आफ्नो देशलाई डुब्नबाट बचाउन अपिल गरेका छन् ।

यहाँका मानिसहरु अव देशमा बस्न नसकिने अवस्था आएको भन्दै आतंकित छन् । कतिपय मानिसले ताबालु छोडिसकेका छन् ।

तवालुको जनसंख्या केवल १० हजार छ । यहाँको सबैभन्दा अग्लो स्थान समुन्द्री सतहबाट केवल ४ मिटर उचाइमा छ । विश्वभरी तापमान वृद्धी भैरहँदा यो देशले आफ्नो अस्तित्व नै गुमाउने अवस्था आएको हो ।


प्रशान्त क्षेत्रमा फेलिएका द्वीपको समूहमा पर्ने तवालु सन् १९७८ मा बेलायतबाट स्वतन्त्र भएको थियो । समुुन्द्री सतहमा भैरहेको निरन्तरको वृद्धीले तबालु जस्ता देश डुब्ने चरणमा पुगेका छन् ।

सार्क राष्ट्र माल्दिभ्स समेत डुब्न लागेको चर्चा हुने गरेको छ भने बंगलादेशका विभिन्न क्षेत्र समुन्द्री डुवानको खतरामा छन् ।

देश डुब्न लागेपछि प्रधानमन्त्री एनेल युरोपेली संघका नेताहरुसँग कुरा गर्न ब्रसेल्स पुगेका छन् । उनले संसारमा विश्वब्यापी तापक्रम घटाउने काम गर्न अपिल गरेका छन् ।nepaliheadlines.com

पछाडिको ढोकाबाट ल्याइएको धर्म निरपेक्षता जबर्जस्ती अपरिवर्तनीय गराइँदै
नयाँ बन्‍ने संविधानमा धर्म निरपेक्षता वा धार्मिक स्वतन्त्रता राख्ने भन्ने विषयमा 'इन्डो चीन'को घटना र सार्क मुलुकका विद्यमान अवस्था नियाल्नु सान्दर्भिक हुने देखिन्छ।



नब्बे प्रतिशत 'खेमर' जाति भएको कम्बोडिया अधिराज्य राइफल र बाइबल खेलको सिकारमा परेको पराकाष्ठा नमुना देश हो।

पौराणिक कथनअनुसार ब्राह्मण पुरोहित र नाग राजकुमारीबाट जन्मेका वंशज नै 'खेमर' हुन्।

९५ प्रतिशत कम्बोडियालीहरूले मान्ने बुद्घधर्ममा हिन्दु धर्मको प्रगाढ उपस्थिति पाइन्छ भने 'खेमर' सभ्यतामा हिन्दु र बुद्घधर्मको सम्मिश्रणलाई पृथक् गर्न गाह्रो पर्छ।

विष्णुलाई विष्णु राजा र शिवलाई देवराजा मान्ने 'खेमर' ले संसारकै ठूलो हिन्दु मन्दिर 'एंकरबाट' बनाए, जुन कम्बोडियाको सबभन्दा महत्‍वपूर्ण पर्यटकीय स्थल हो, आजको।

'एंकर' सभ्यताको साम्राज्यमा शक्तिशाली ‘खेमर' राजाहरूले विद्वान् 'खेमर' ब्राह्मणलाई शाही सल्लाहकारमा चयन गर्थे।

सन् १५५५-५६ तिर कम्बोडियामा पोर्चुगलबाट क्रिश्चियन मिसन आउँदा कम्बोडिया, ब्राह्मण राजा र ब्राह्मण पदाधिकारीद्वारा सञ्चालित थियो।

त्यसबेलाका मिसन प्रमुख पादरी 'गास्पेर दा क्रुज' ले ब्राह्मणजस्तो कट्टर र धर्म परिवर्तन गर्न नसकिने कोही नभएको र जम्मा एकजना रोगीलाई मात्र धर्म परिवर्तन गर्न सकेको बताएका थिए। यस अर्थमा 'खेमर' कति कट्टर हिन्दु थिए भन्ने बुझिन्छ।

पुरानो धार्मिक इबी र तात्कालीन भूराजनीतिक स्वार्थका कारण उपयुक्त मौकाको पर्खाइमा रहेको पश्चिमा देशहरूले सन् १९७० दशकको बेला राजनीतिक तथा सामरिक स्वार्थसँगै कट्टर 'खेमर' लाई समेत सिध्याउने उद्देश्यले अमेरिकाको समर्थनमा जनरल 'लोन नोल' मार्फत राजसंस्थालाई अपदस्थ गरी 'खेमर' गणतन्त्र (१९७२-७५) बनाए।

 जनरल 'लोन नोल' को कार्यकालमा क्रिश्चियनहरूद्वारा त्यहाँका पहाडी जनजातिलक्षित धर्म परिवर्तनको अभियान चलाइयो, तापनि अपेक्षाकृत नतिजा प्राप्त भएन।

यसको प्रभाव सन्' १९८२ सम्म आइपुग्दा कम्बोडियामा जम्मा तीनवटा मात्र क्रिश्चियन गाउँहरू रहेको पाइयो भने त्योभन्दा बढी क्रिश्चियन ‘खेमर’ हरू थाइल्यान्डको शरणार्थी शिविरमा भेटिए।

असफल राष्ट्रपति जनरल 'लोन नोल' लाई कट्टर कम्युनिस्ट 'पोल पोट' नेतृत्वको ‘खेमर रुज' ले धपाएपछि बाइबल नबोक्ने कम्युनिस्टलाई समेत सिध्याउने अवसर मिल्यो, पश्चिमा देश र अमेरिकालाई।

अनि भियतनामको प्रयोग गरी कम्युनिस्ट 'खेमर रुज' लाई सिध्यायो तर, लाखौंलाख मानव क्षतिको मूल्यमा। यसरी बाइबल नबोक्ने ‘खेमर’ र राइफल बोक्ने कम्युनिस्ट दुवैलाई एकैसाथ सिध्याउन सफल भए, अमेरिका र पश्चिमा देशहरू।

अहिले करिब १.५ प्रतिशत जति मात्र क्रिश्चियनहरू छन् कम्बोडियामा। इन्डो चाइनाकै बुद्घधर्म मान्ने अर्को कम्युनिस्ट देश भियतनाममा १६औं शताब्दीतिर क्रिश्चियन धर्मप्रचार सुरु भए पनि १९ औं शताब्तीमा मात्र यो प्रयास बलियो भएको पाइन्छ।

१९५० मा फ्रान्सेली शासन समाप्त भएपछि उत्तर र दक्षिणमा विभाजित भियतनाममा कम्युनिस्ट उत्तरमा क्रिश्चियन घट्यो भने दक्षिणमा बढ्यो।

क्रिश्चियानिटी बढाउने र कम्युनिस्ट दबाउने नीतिअनुरूप तात्कालीन अमेरिकी राष्ट्रपतिले क्रिश्चियन 'नो निम डाएम' लाई दक्षिण भियतनामको राष्ट्रपति बनाए।

उनको 'आर्कबिसप' भाइमार्फत बुद्घधर्म र धर्मावलम्बीहरूलाई सेनासमेत प्रयोग गरी दमन गर्ने असफल प्रयास भयो । भियतनाममा अहिले आठ प्रतिशत मात्र क्रिश्चियन धर्मावलम्बीहरू रहेको पाइन्छ।

त्यस्तै विश्व इतिहासमा पृथ्वीको सबभन्दा बढी बम खसेको देश लाओस इन्डो चाइनाको अर्को प्रमुख बुद्घ धर्मावलम्बी मुलुक हो, जो पछि मात्र कम्युनिस्ट हुन पुग्यो।

यहाँ बाइबलभन्दा राइफलले प्राथमिकता पाएका कारण क्रिश्चियन धर्मावलम्बीहरूको संख्या १.८ प्रतिशत मात्र छ।

यसरी इन्डो चाइनामा राइफल र बाइबलको खेलमा क्रिश्चियन धर्म प्रचार अभियानले धेरै अवरोध खेप्न परेको र खासै सफलता पाउन नसकेको इतिहास छ।

पश्चिमा मुलुकहरूको सामरिक नीति नै रहेको छ क्रिश्चियन धर्म फैलाउन। भ्याटिकनमा नयाँ पोप चयन हुँदा क्रिश्चियन धर्म र धर्मावलम्बीहरू फैलाउने प्रतिज्ञा नै गरेका हुन्छन्।

 यही कारण विभिन्न मुलुकमा अन्य धर्मावलम्बीहरूलाई धर्म परिवर्तन गराउने रणनीतिअनुरूप योजनाबद्घ ढंगबाटै धर्म परिवर्तन गराइन्छ र यही रणनीति नेपालमा पनि लागू भएको छ।

यसैले सनातन धर्मको शालीनता र बुद्घधर्मको सहिष्णुताको फाइदा उठाउँदै ॐकार परिवारमध्येका पिछडिएका जनजाति तथा आदिवासी समूहहरू क्रिश्चियन धर्म प्रचारकहरूको निशानामा परेका छन्, अहिले।

शीतयुद्घकालदेखि नै बाइबल नबोक्ने कम्युनिस्टलाई सिध्याउने रणनीति पश्चिमा मुलुकहरू र विशेषतः अमेरिकाले अँगालेकै हुन्। तर यो रणनीतिको प्रभाव फरक ढंगबाट पर्न गयो दसवर्षे सशस्त्र द्वन्द्वकालताका, नेपालमा।

फरक कुन कारण भने नेपालमा बाइबलका समर्थकले नै राइफल बोकेकाले उनीहरूलाई सिध्याउनुभन्दा बरु सघाउनमा अग्रसर भए पश्चिमा मुलुकहरू।

दोस्रो कुरा, प्रजातान्त्रिक अभ्यासमा रूपान्तरित हुने चरित्र बोकेको माओवादी, छिमेकी मुलुकको सामरिक स्वार्थपूर्ति गर्नसमेत उपयोगी बनेकाले तिनलाई सिध्याउन जरुरी भएन सम्बन्धित मुलुकलाई।

यसरी राइफल र बाइबलको फाइदाजनक सामन्जस्यता र फ्युजनका कारण अप्रत्यासित ढंगमा सफल भए पश्चिमा मुलुकहरू धर्म निरपेक्षता लाद्‌न नेपालमा।

सार्क मुलकहरूकै कुरा गर्नुपर्दा झन्डै ८९ प्रतिशत मुसलमान भएको बंगलादेशमा अंगे्रजको पालामा दक्षिण भारतबाट ल्याइएका क्रिश्चियनहरू ०.५ छन् भने बुद्घ धर्मावलम्बी ०.६ र हिन्दु ९.५ प्रतिशत छन्।

बंगलादेशको सुरुको संविधानमा धर्म निरपेक्षता भए पनि पछि सन् २०१० मा इस्लामलाई राष्ट्रिय धर्म बनाइयो र यो कतै कसैको पनि चासोको विषय बनेन।

धर्मकै कारण भारतबाट छुट्टिएर बनेको देश इस्लामिक गणतन्त्र पाकिस्तानमा ९६ प्रतिशतभन्दा बढी मुसलमान, २.१८ प्रतिशत क्रिश्चियन र १.४ प्रतिशत हिन्दु छन्।

विधानतः पाकिस्तानमा क्रिश्चियन राष्ट्रपति तथा हिन्दुप्रधान मन्त्री हुन पाउँदैनन्। यहाँका अल्पसंख्यक क्रिश्चियनहरू विशेषतः निम्नकोटिको काममा पाइन्छन् भने हिन्दुहरूलाई भारतसँग जोडेर नकारात्मक दृष्टिले हेर्ने गरिन्छ।

यही दृष्टिकोण र सरकारी संवेदनहीनताका कारण यहाँका अल्पसंख्यक समुदाय असुरक्षित तथा प्रताडित छन्।

हिन्दु मठमन्दिर तिरस्कृत वा बन्दअवस्थामा पाइन्छन् भने अस्तित्वमा रहेका केही मठमन्दिरहरू पनि बाहिरबाट नदेखिने गरी अग्लो पर्खालभित्र रहेको पाइन्छ।

 यी मठमन्दिरहरूभित्र पस्ने सानो ढोका ढक्ढकाएपछि कानमा 'जनै' सिउरेर पहिचान देखाउनुपर्ने बाध्यता छ, यहाँका हिन्दुहरूलाई।

धार्मिक अल्पसंख्यकहरूको प्रतिनिधित्व गर्ने नयाँ चुनावी व्यवस्थाका कारण अल्पसंख्यक समुदायहरूको सुरक्षा अझ संवेदनशील बन्न पुगेको छ।
सबै नेपाली नागरिकले आ-आफ्नो धार्मिक आस्थाअनुसार धर्मको स्वतन्त्र अभ्यास तथा अनुशरण गर्न पाउने मौलिक अधिकार नेपालको संविधानले सुनिश्चित गर्नैपर्छ र सबै धर्म समान भएको कुरा राष्ट्रिय सुरक्षा नीतिभित्र पनि पर्नैपर्छ। संसारमा धेरै इसाई तथा इस्लिामिक मुलुकहरू छन्, तर एकमात्र हिन्दु राष्ट्र नेपाल हो र यो किन नरहने?
यहाँ धर्म निरपेक्षताजस्तो कुराको कुनै गुन्जायस नै छैन। ८० प्रतिशतभन्दा बढी हिन्दु जनसंख्या भएको भारतको संविधानको प्रस्तावनामा नै धर्म निरपेक्षता उल्लेख छ।

भारतमा भएको १३ प्रतिशत मुस्लिम दोस्रो ठूलो धार्मिक समुदाय हो भने त्यहाँ क्रिश्चियन करिब २.३, शिख २.० र बुद्घ धर्मावलम्बी ०.८ प्रतिशत छन्।

बेलायतको उपनिवेश हुँदासम्म ‘डिभाइड एन्ड रुल' को नीतिअनुरूप ब्रिटिस इन्डियाले भारतमा राज गरे भने छोड्ने बेलामा 'डिभाइड एन्ड रुइन' को नीतिअनुरूप भारतबाट पाकिस्तान छुट्ट्याई दुई जन्मजात शत्रु मुलुक बनाएर छोडे।

भित्रै पनि अनेक समस्या छोडी गएका कारण विखण्डनकारी, अतिवादी तथा आतंककारी घटनाबाट आक्रान्त छ भारत, अहिले।

अफगानिस्तानमा भन्दा पनि बढी बम पड्कने देश भारत, आज संसारमै द्वन्द्व नभएको देशमध्ये असुरक्षित देशमा पर्न आउँछ।

ब्रिटिस इन्डियाले छोड्दा लादिएको धर्म निरपेक्षताले राहत दिन सकेको छैन, भारतलाई। तर पनि ब्रिटिस इन्डियाले छोडेकै ‘डिभाइड एन्ड रुल’ को नीति भारतले अन्य सार्क मुलुकमा प्रयोग गर्न भने छोडेको छैन।

अफ््गानिस्तान, पाकिस्तान, बंगलादेश, माल्दिभ्सको राष्ट्रिय धर्म इस्लाम हो भने भुटान र श्रीलंकाको बुद्घधर्म हो।

भारत धर्म निरपेक्ष भए पनि सार्कका अन्य इस्लामिक देशहरू तथा ४५ प्रतिशत हिन्दुहरू भएको भुटानमा समेत धर्म निरपेक्षताको जरुरी भएन, कसैलाई।

तर ९३ प्रतिशतभन्दा बढी ॐकार परिवारका धर्मावलम्बी भएको नेपालमा लादिएको धर्म निरपेक्षताको औचित्य भने पुष्टि गर्न खोजिँदै छ, अहिले।

हिन्दु राष्ट्र हुँदा पनि नेपालमा सबै धर्मावलम्बीहरूलाई (जबर्जस्ती धर्म परिवर्तन गराउने छुटबाहेक) आ-आफ्नो धर्मको स्वतन्त्र अभ्यास गर्न कुनै बन्देज थिएन र यसका लागि कुनै धर्म निरपेक्षताको जरुरी पनि भएन।

आग्रह, पूर्वाग्रहलाई छोडी कसैले पनि छातीमा हात राखेर भन्नुपर्दा नेपालको हिन्दुधर्ममा जस्तो उदारता अन्य कुनै पनि मुलुकको धार्मिक सभ्यता र अभ्यासमा पाइँदैन।

यही उदारताको फाइदा लिई केही टाठाबाठालाई आर्थिक सुविधाको लोभ, लाभ दिएर धर्म निरपेक्षताको वकालत गराइँदै छ।

गैरहिन्दु धर्मको प्रचार र धर्म परिवर्तनका अभ्यासहरू विगत केही वर्षयता व्यापक रूपमा बढेको कतै छिपेको छैन।

अन्य मुलुकमा झैँ नेपालमा पनि धर्म परिवर्तनको सिकार र कारण धार्मिक आस्था नभई भौतिक लोभ, लाभकै आडमा समाजमा पछाडि परेका समुदाय नै भएका छन्।

अकुशल राज्य व्यवस्था सञ्चालकहरूका कारण सबै जातजाति समुदायमा पिछडिएका समूह बन्न बाध्य भएका गरिब, दलित, दमित, शोषित, विपन्न, उत्पीडित तथा दिगभ्रमित समूहको कमजोरी बाइबल बोकाउने अभियानमा लागेकाहरूको लागि शक्ति हुन पुगेको छ, अहिले।

भूकम्पपीडितलाई राहत बाँड्ने कर्ममा समेत राहतको पोकामा बाइबल राखिनु र जेसुइट संस्थाले मात्र राहत रकम सोझै खर्च गर्ने स्वीकृति पाउनु विडम्बनाको विषय हो।

सन् १६२८ मा राजा लक्ष्मीनरसिंह मल्लको पालामा क्रिश्चियन पादरीहरूलाई धर्मप्रचार गर्न ताम्रपत्र नै दिएर स्वीकृति दिइएको थियो।

१७६० मा काठमाडौंमा चर्च सुरु भएपश्चात् आफ्नो धर्म, संस्कार र संस्कृतिमा अति कट्टर नेवार समुदायमध्येका केही सामाजिक बहिस्कार तथा उत्पीडनमा परेकाहरूले क्रिश्चियन धर्म अँगालेको हुनुपर्छ।

पछि क्रिश्चियन पादरीहरूको क्रियाकलाप नेपालको राष्ट्रिय हितअनुकूल नभएकाले १७६९ मा बडामहाराज पृथ्वीनारायण शाहले यहाँ भएका 'केपुचिन पादरी' हरूलाई देशनिकाला गरेका थिए र उनीहरूसँगै नेवार समुदायका केही क्रिश्चियन सदस्यहरू पनि भारतको बेतिया प्रबास गएको बुझिन्छ।

सोपश्‍चात् सन् १९५० सम्म पनि क्रिश्चियन धर्मले प्रवेश पाएन, नेपालमा।

यही रिसइबी फेर्न इखालु क्रिश्चियन पादरीहरूको पहलमा पश्चिमा मुलुकहरूको धर्म प्रवर्धन नीतिलाई प्रयोग गर्दै नेपालमा २०४६ सालपछि र विशेषतः २०६३ सालपछि क्रिश्चियन धर्म प्रचारले तीव्रता पायो।

भर्खर मात्र राइफल बिसाएका, विगतमा राइफल बोकेका तथा नबोक्नेसमेत केही मिलेर राजनीतिको नाममा धर्म निरपेक्षताको वकालत गर्दै नेपालीलाई बाइबल बोकाउने धृष्टता र प्रयास गर्दैछन्, अहिले।

हतारमा निर्णय गर्ने र फुर्सदमा समेत नपछुताउने स्वभावका छौं हामी। हाम्रा नीतिनिर्माता तथा निर्णयकर्ताहरूमा राष्ट्रिय जिम्मेवारी दिएर विदेश पठाउनासाथ कुनै पनि अन्तर्राष्ट्रिय सन्धि-सम्झौता वा समझदारीमा बिनासोच तथा अध्ययन सही ठोकेर केके न गरें भनिठान्ने मानसिकता हाबी छ।

चाहे आईएलओ सन्धि होस् या मानवअधिकारको अन्तर्राष्ट्रिय घोषणापत्र-१९४८ मा गरिएका हस्ताक्षर नै किन नहोस्, यसका केही उदाहरण मात्र हुन्।

सबै नेपाली नागरिकले आ-आफ्नो धार्मिक आस्थाअनुसार धर्मको स्वतन्त्र अभ्यास तथा अनुशरण गर्न पाउने मौलिक अधिकार नेपालको संविधानले सुनिश्चित गर्नैपर्छ र सबै धर्म समान भएको कुरा राष्ट्रिय सुरक्षा नीतिभित्र पनि पर्नैपर्छ।

संसारमा धेरै इसाई तथा इस्लिामिक मुलुकहरू छन्, तर एकमात्र हिन्दु राष्ट्र नेपाल हो र यो किन नरहने?

अन्य धर्मावलम्बीहरू पनि भएको इजरायलले एक मात्र 'जिविस्ट स्टेट' भनी गौरव गर्छ।

सगरमाथा र लुम्बिनीसँगै नेपालको पृथक् पहिचान दिने एक मात्र हिन्दु राष्ट्रको अस्तित्वलाई कायम गर्नु राट्रिय गौरवको विषय हो र हुनुपर्छ।

अन्यत्रबाट सञ्चालित हामी केही, नेपालको एक महत्वपूर्ण पहिचान नै मास्न उद्यत् छौं र धर्म निरपेक्षताको वकालत गर्दै हाम्रो होइन, अरूको एजेन्डा बोकेर हिँडेका छौं।

धर्म निरपेक्षताले नेपालमा सबै धर्मावलम्बीहरूबीच शान्तिपूर्ण सहअस्तित्व कायम गर्छ भन्ने कुराको सुनिश्चित गर्न सक्तैन, बरु यसले धार्मिक द्वन्द्व निम्त्याउने प्रबल सम्भावनाको आधार बनाउनेचाहिँ धेरै सम्भावना छ।

यसैले यो राष्ट्रिय सुरक्षामा खतराको विषय पनि हो । संसारमा कुनै पनि कुरा अजर, अमर र अपरिवर्तनीय हुँदैन भने हाम्रो अन्तरिम संविधानमा पछाडिको ढोकाबाट ल्याइएको धर्म निरपेक्षतालाई पनि जबर्जस्ती अपरिवर्तनीय बनाउन खोजिँदै छ।

नेपालको भविष्यबारे गम्भीर भएर सोच्ने र निर्णय गर्ने बेला हो यो । हतारमा अविवेकी निर्णय गरी फुर्सदमा पछुताउनुको कुनै अर्थ हुँदैन सिवाय ‘न्याउरी मारी पछुतो' गर्नुबाहेक।
annapurnapost.com

हुन त प्रेम अभिब्यक्त गर्नका लागि ‘आइ लभ यू’अर्थात म तिमीलाई प्रेम गर्छु भन्नु जति प्रभावकारी केही पनि हुँदैन । यो साधारण तर सबैभन्दा प्रभावकारी तरिका हो । यो पुरानो जमाना देखि चलेको भाषा र तरिका पनि हो । तर जमाना बदलिँदै जाँदा ‘आइ लभ यू’ को अर्थ भन्दा अझै फरक भाषामा मानिसहरु प्रेम ब्यक्त गर्न मन पराउन थालेका छन् ।

यहाँ ‘आइ लभ यू’ नभनिकन प्रेम ब्यक्त गर्ने तरिकाको बारेमा चर्चा गरिएको छ । कसैलाई प्रस्ताव गर्दा वा प्रेम ब्यक्त गर्दा ‘आइ लभ यू’ नभनीकन पनि कसरी भन्ने त ? थाहा पाइराख्नुस् १० बैकल्पिक भाषा र अभिब्यक्ति ।
१ म तिमीलाई भित्र देखि सम्मान गर्छु

कसैलाई आफूले मन पराउने कुरा बताउनु छ वा प्रेम ब्यक्त गर्नु छ भने ‘आइ लभ यू’ को सट्टा आइ अडोर यू अर्थात म तिमीलाई कदर गर्छु वा सम्मान गर्छु भन्न सकिन्छ । यसले पनि प्रेम ब्यक्त गर्छ र उस्तै भावना जगाउँछ ।



२ म तिमीप्रति नतमस्तक छु

कुनै ब्यक्तिलाई प्रेम ब्यक्त गर्दा ‘आइ लभ यू’को सट्टा आइ इन्फ्याचुएटेड विद यू पनि भन्न सकिन्छ । यसको अर्थ म तिम्रा हरेक कुरामा नतमस्तक छु । भन्ने हो यसले प्रेमको अवस्थालाई नै बुझाउँछ । यसले ‘आइ लभ यू’ भन्नु भन्दा फरकपन पनि महसुस गराउँछ ।

३ म तिम्रै हुँ
‘आइ लभ यू’ को साटो अझै मिठो भाषामा आफूलाई अरुको प्रेममा परेको बुझाउन चाहनु हुन्छ भने आइएम योर्स अर्थात म तिम्रै हुँ पनि भन्न सक्नु हुन्छ ।

४ म तिम्रो सपना देख्छु

तपाइँलाई प्रेम ब्यक्त गर्न मन छ र अझै प्रेमिल भाषामा ‘आइ लभ यू’ भन्न चाहनु हुन्छ भने आई ड्रिम अफ यू पनि भन्न सक्नु हुन्छ । यसले म तिम्रो सपना देख्छु भन्ने अर्थबाट तिम्रो प्रेममा परेको छु र तिम्रैबारेमा मात्र सोंच्छु भन्ने अभिब्यक्त गर्छ ।

५ म हाम्रो प्रेममा जिउँछु

यदि तपाइँ नयाँ तरिकाले प्रेम प्रस्ताव गर्न चाहनु हुन्छ भने आइ लिभ फर आवर लभ अर्थात म हाम्रो प्रेमका लागि जिउँछु भन्न सक्नु हुन्छ ।



६ मलाई तिम्रो नजिक भैरहन मन पर्छ

‘आइ लभ यू’ भन्नुको साटो आइ लभ विइङ अराउण्ड यू अर्थात मलाई तिम्रो नजिक भैरहन मन पर्छ भन्दा पनि प्रेमको अभिब्यक्ति उत्तिकै बलियो हुन्छ ।

७ म निशर्त प्रेम गर्छु
तपाइँलाई म तिमीलाई प्रेम गर्छु ‘आइ लभ यू’ मात्र भन्न मन लाग्दैन भने माइ लभ इज अनकण्डिसनल अर्थात मेरो प्रेम निशर्त छ भन्ने कुरा बुझाउन सक्नु हुन्छ ।

८ म तिमी बिना केही होइन
आइएम नथिङ विदआउट यू भन्नु पनि ‘आइ लभ यू’ भन्नु भन्दा प्रभावकारी बन्न सक्छ । यसले सुन्ने मानिसलाई फरक र विशेष अनुभव गराउँछ ।


९ मलाई तिमी मेरो छेउँमा चाहिन्छ

‘आइ लभ यू’ भन्नुको साटो कहिले काँहि आई नीड यू बाई माई साइड अर्थात म तिमी मेरै छेउँ छाउ होउ भन्ने चाहन्छु भनेर पनि प्रेम ब्यक्त गर्न सकिन्छ । यसले तपाइँले उक्त ब्यक्तिप्रति अनुभव गर्ने विशेष भावना झल्किन्छ ।

१० तिमी र म सदाका लागि

‘आइ लभ यू’ भन्नुको साटो यू एण्ड मी अलवेज अर्थात म र तिमी सदाका लागि भन्ने अभिब्यक्तिबाट पनि प्रेमिल अनुभव गराउन सक्नु हुन्छ ।

घरमा मठ राखेर तुलसी रोप्ने पुरानो चलन हो । तर तपाइँलाई थाहा नहुन सक्छ तुलसीको महत्व ठूलो छ ।

शास्त्रका अनुसार तपाइँको घरमा कुनै पनि नराम्रो घटना हुन लागेको छ भने सबैभन्दा पहिले तपाइँको घरमा रोपिएको तुलसीका पातमा संकेत देखिन्छ । घरमा संकट आउनु अघी तुलसीका पात सुक्न थाल्छन् ।


पुराणमा उल्लेख भए अनुसार जुन घरमा संकट आउँछ त्यहाँ लक्ष्मीको बास हुँदैन । तुलसी लक्ष्मीकी प्रतिक भएका कारण संकट आउन लागेको घरमा तुलसीका पात सुक्ने शास्त्रको भनाइ छ ।

ज्योतिष विद्याका अनुसार बुध ग्रहका कारण यस्तो हुने गर्छ । बुध ग्रहको प्रभाव हरियो रंगमा हुन्छ । कुनै पनि विरुवाको रंग हरियो हुनुमा बुधको प्रभाव हुन्छ । बुधले नै संकट आउने संकेत तुलसी सम्म पुर्‍याउँछ । कुनै ग्रहले कुनै घरमा शुभ फल दिने भएपनि बुधले त्यसको संकेत तुलसीमा पठाउँछ ।



तुलसीको गमला भान्साको छेउँमा राख्दा घरमा कलह समाप्त हुन्छ भने पूर्वी दिशाको झ्यालको छेउँमा तुलसीको विरुवा रोप्दा पुत्रको स्वभाव सकारात्मक हुने विश्वास छ ।

कुनै पनि घरमा छोरीको विवाह गर्न ढिला भो भने तुलसीमा जल चढाउने चलन छ । ब्यापर ब्यवसायमा समस्या भएको छ भने घरको दक्षिण-पश्चिम दिशामा तुलसीको विरुवा रोप्नाले ब्यवसायमा सफलता मिल्ने विश्वास छ ।

काठमाडौं, २३ असार । जागिरको खोजीमा भौतारिएकाहरुलाई कृषि सामग्री कम्पनीले राम्रो अवसर प्रदान गरेको छ । गत विहीवारदेखि कम्पनीले ५२ जनाको लागि आवेदन खुला गरेको हो ।
कम्पनीले १७ जना शाखा अधिकृत, ९ जना वरिष्ठ सहायक र २६ जना सहायक कर्मचारी माग गरेको छ । अधिकृतमा खुलातर्फ ९ जना र आरक्षणतर्फ ३ जना महिला, २ जना आदिवासी जनजाति, २ जना मधेशी र १ जना दलित कोटा रहेको जनाइएको छ ।

त्यस्तै, बरिष्ठ सहायकमा खुलातर्फ ५ जना र महिला, आदिवासी जनजाति, मधेशी र दलित आरक्षणमा एक/एक पद रहेको छ । सहायक पदमा खुलातर्फ १४ जना र आरक्षणतर्फ ४ जना महिला, ३ जना आदिवासी जनजाति, ३ जना मधेशी, १ जना दलित र १ जना अपाङ्ग कोटा रहेको छ ।

शाखा अधिकृत पदमा दरखास्त दिन स्नातक, बरिष्ठ सहायकका लागि प्रविणता प्रमाणपत्र तह र सहायक पदका लागि एसएलसी उतीर्ण गर्नुपर्नेछ । योग्यता पगेका र इच्छुक व्यक्तिले ३० दिनभित्र कृषि सामग्री कम्पनी लिमिटेडको काठमाडौंमा रहेको प्रधान कार्यालयमा आवदेन बुझाउनुपर्नेछ । न्युनतम तलब २० हजार दिईने कम्पनीले जनाएको छ । त्यसभन्दा माथि पद अनुसार तलब तोकिएको छ ।

भिडियो हेर्न तल क्लिक गर्नुहोस :